Geçen sene bu ay hayatını kaybeden Tanning, kendi bilinç bünyesini çocukluğundan çıkarmaya çalışan ender kadınlardandır. Ay çiçekleri, Aile fertleri, Kapılar başlıca imgeleridir.
Ergenlikten biraz sonraki yıllarda olarak görülen beyaz kıyafetli bir kız görülüyor. Kırmızımsı topuklu ayakkabılarıyla büyüdüğünü göstermek istiyor. Kendi masumluğunu beyaz giyerek göstermeye çalışsa da; bütün kadınların yaptığı şeyi yapıyor. Masumluğunu, beğenilmek için 'harcıyor'. Belkide olması gerektiği gibi olduğu için acı çekiyor. Gözleri biraz hüzünlü. Ellerini bacaklarında birleştirmiş. İşte burada bir yol ayrımına karar veriyor kendi gizli bilinç isteği: Elini masumluğundan mı bacaklarına götürüyor yoksa klasik bir yol ayrımına girerek, elbisesini mi açmak istiyor?
Arkadaki babanın fiziksel tarafının yerine manevi tarafı resmedilmiş. Babanın otoriter bir kişilik olduğu su götürmez bir gerçek. Ekmek onun önünde, çalıştığını ve eve baktığını vurguluyor. Gözlerinde bir şeyler var. Etrafı görmeden, hayatını sadece ev ile işte geçiren insanlar. Alıştığı düzenden kopamayan bir insan figürü.
Yerde kırmızı bir halı var. Kızın sandalyesinin iki ayağı dışarıda, yani kızın ol ayrımında olduğunu buradan da anlayabiliriz. Sandalyesini ileri çekerse, o el elbisesini açacak! Ötekiler ise anne ve baba halıya hakim durumundalar. Kendi hayatlarının şehvetleri, onları monotonlaştırmış.
Annenin hayatından memnun olmamasını yüzünden anlayabiliriz. Yetmezse, masadaki örtünün kırışıklığını örnek verebiliriz. Fiziksel olarak küçük resmedilmesi, çalışmadığını ve ancak evde vakit geçiren biri olarak anlayabiliriz. Köpeğe yemek veriyor. Sofradan önce ilk köpeğe yemeğini veriyor. Köpek kadının bir nevi çocuğu ve kocası durumunda, ev bütün gün ondan başka birini görmüyor diyebiliriz. Ve çok ufak ve resmin en büyük ayrıntılardan biride, kadının beyaz önlüğü. Kız, beyaz kıyafetinden beyaz önlüğe mi geçecek yoksa kendi masumluğunu koruyup yoluna devam mı edecek sorusu burada sorulmalı. Kadın köpeği çok sevdiğinden ilk ona yemeği vermiyor. Kadın hayatındaki bütün her şeyi kendi monotonluğa hapsetmiş durumda! Tam anlamıyla mutlu olamaması, kopuk iletişimden kaynaklanmaktadır. Babanın manevi yok oluşu, onu tamamen silikleştiriyor. Kız bunlara rağmen, masanın köşesine oturmuş. Ergenlikten kalma bir saplatısıyla hemde; benim isteğim, benim hayatım...
Bir diğer küçük ayrıntıda kravatın bittiği yerde ekmeğin çıkması. Post-modern dünyanın anahtarı bu kadar net açıklanamaz mı? Kravat=Ekmek. Bunun için babanın önünde sadece ekmek var. Kızın tabağı en büyük. Annenin ise küçük. Masadaki, nesneler iç dünyalarının aynası gibi.. Anne kısır döngüde, küçük bir tabak. Kız , yol ayrımında büyük bir tabak (dünyası). Baba, unutulmuş bedeninde, ekmek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder